လမ္း
Published by ေခါင္ေခါင္ under စိတ္ကူးတည့္ရာ on Saturday, November 29, 2008
ကၽြန္မတုိ႕ေတြ အားလုံးလမ္းေတြေလွ်ာက္ဖူးၾကတယ္... ။ စမ္းတစ္၀ါး၀ါးပဲျဖစ္ျဖစ္ ေသေသခ်ာခ်ာ ေရြးျပီးမွ ေလွ်ာက္တဲ့လမ္းေတြပဲျဖစ္ျဖစ္ေပါ့။ တြဲေခၚျပီးလမ္းျပမယ့္သူ ရွိတဲ့အခါ ကၽြန္မတို႔ေလွ်ာက္လွမ္းသမွ် လမ္းတစ္ေလွ်ာက္ အစစအရာရာ အဆင္ေျပျခင္းမ်ားနဲ႕ သြားခ်င္တဲ့ ေရာက္ခ်င္တဲ့ေနရာကို ေခ်ာေခ်ာေမြ႕ေမြ႕ေရာက္ၾကမွာပဲေနာ္။ လမ္းမသိပဲ စမ္းတစ္၀ါး၀ါး တစ္ေယာက္ထဲသြားေနရတဲ့ သူထက္စာရင္ေပါ့ေလ။ ဘာရယ္ေတာ့ မဟုတ္ဘူး..။ ဒီရက္ေတြမွာ ကၽြန္မလမ္းေတြအေၾကာင္းပဲ စဥ္းစားမိေနတယ္။
ဒီေန႕ေတာ့ရုံးဆင္းတဲ့ အခါကၽြန္မ အိမ္ထိလမ္းေလွ်ာက္ျပန္ဖို႕ဆုံးျဖတ္လုိက္တယ္။ တစ္ခါမွလမ္းေလွ်ာက္မျပန္ဖူး.တဲ့အျပင္ သြားရမယ့္ခရီးကလဲ သိပ္နီးနီးေလးမဟုတ္။ ဘက္စ္ကားမွတ္တိုင္း ၇ မွတ္တိုင္ ၈ မွတ္တိုင္စာေလာက္ေတာ့ ရွိမယ္။ ပိုရင္လဲပိုမယ္ထင္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္မလမ္းေလွ်ာက္ျပန္မယ္။ တစ္ခါမွ မေလွ်ာက္ဖူးလုိ႕ စမ္းလဲေလွ်ာက္ၾကည့္ခ်င္တယ္။ မေလွ်ာက္ႏိုင္ေတာ့တဲ့ အခါက်ေတာ့လည္း ေတြတဲ့ဘက္စ္ကား တက္စီးတာေပါ့။
ကၽြန္မရုံးဆင္းတဲ့အခါ မုိးေတြက တိတ္ခါစ.ဒါေပမယ့္ ဖြဲဖြဲေလး က်ေနတုန္း ။ ပုံမွန္အတုိင္းဆုိရင္ေတာ့ မိုးေတြအုံအုံမိႈင္းမိႈင္း ကိုျမင္တာနဲ႕ စိတ္ကပါ အုံမိႈင္းမိႈင္း ျဖစ္သြားမွာ...။ ဒါေပမယ့္ ဒီေန႕ေတာ့ လမ္းပဲေလွ်ာက္ခ်င္ေနမိတယ္။ မိုးေရေတြက လမ္းေပၚမွာ နဲနဲစီတင္က်န္ေနတယ္။ ေသာၾကာေနဆိုေတာ့Formal လဲ၀တ္စရာမလို .. ကၽြန္မရဲ႕ ပင္ကိုစတုိင္ တီရွပ္နဲ႕ ဂ်င္းနဲ႔ ေပါ့ေပါ့ပါးပါး.. ။ လက္ကိုင္အိတ္ကို တစ္ခါမွ ကၽြန္မပုခုံးမွာ မလြယ္တတ္..။ လက္ကေနပဲ ျဖစ္သလုိဆြဲရင္း ေလွ်ာက္ခဲ့တယ္။
ကၽြန္မေျခတစ္လွမ္းလွမ္းလိုက္တုိင္း ကၽြန္မေျခေထာက္ေအာက္က ေရေတြက တစ္ဖက္ဖက္ဆီကုိကြဲကြာလြင့္စင္သြားတယ္။ ကၽြန္မသေဘာက်လုိ႕ ဆတ္ဆတ္ကေလး ေလွ်ာက္တယ္။ ကၽြန္မလမ္းသြားတဲ့အခါ ဘာကိုမွ သတိမထားတတ္တာ ကၽြန္မအက်င့္။ ကိုယ္သြားမယ့္ေနရာတစ္ခုကလြဲျပီး က်န္တာေတြ ဘာမွမသိသလို လုိက္လဲမၾကည့္တတ္။ အခုလဲ ကၽြန္မလမ္းေလွ်ာက္ေနေပမယ့္ လမ္းေဘး၀ဲယာဘာတစ္ခုမွ မျမင္။ ကၽြန္မစိတ္နဲ႕ကၽြန္မကိုယ္ လြင့္ခ်င္တိုင္းလြင့္ေနတာ....။
အခုလဲ.. ကၽြန္မလမ္းေလွ်ာက္သြားေနရင္းလြမ္းေနျပန္ပါျပီ။ ကၽြန္မရဲ႕အိမ္ကိုလြမ္းတယ္။ ေမၾကီး ကိုလြမ္းတယ္။ လသာလမ္းကိုလြမ္းတယ္။ ေတာင္ၾကီးျမိဳ႕ ကိုလြမ္းတယ္။ အင္းထဲက လယ္ရွည္ရြာေလးကိုလြမ္းတယ္။ စတူဒီယိုထဲက ေန႕ေတြကိုလြမ္းတယ္။ အိုင္စီပြဲ ၾကည့္ခဲ့တာေတြကိုလြမ္းတယ္။ ေဘာလုံးပြဲၾကည့္ခဲ့တာေတြလြမ္းတယ္။ ေမာင္ေလးအငယ္ဆုံးေလးကိုလဲ လြမ္းတယ္။ ဟသၤာတျမိဳ႕ေလးကိုလဲ လြမ္းတယ္။ ကၽြန္မကိုခြဲခြာသြားတဲ့ ကၽြန္မ ရည္းစားကိုလဲလြမ္းတယ္။ ကၽြန္မစာသင္ေပးခဲ့တဲ့ ကေလးေတြကိုလဲ လြမ္းတယ္။ ေက်ာင္းတက္တုန္းက အေၾကာင္းေတြလြမ္းတယ္။ တုိ႕ဟူးေႏြးပူပူေလး ကိုလြမ္းတယ္။ ကၽြန္မကို အရမ္းနားလည္တဲ့ သူငယ္ခ်င္း ၁ ေယာက္ကိုလြမ္းတယ္။
လြမ္းတယ္..လြမ္းတယ္.. အလြမ္းေတြ အမ်ားၾကီးပဲ။
ေတြ႕လားကၽြန္မလမ္းေလွ်ာက္ရင္းနဲ႕လြမ္းေနတာ...။ နီးလာျပီ ကၽြန္မအခန္းကိုျပန္ေရာက္ဖုိ႕ ။ စုစုေပါင္း ကၽြန္မလမ္းေလွ်ာက္ခ်ိန္ ၁ နာရီ ၁၅ မိနစ္ တိတိ။ ေျခေထာက္လဲ မေညာင္းဘူး၊ ေမာလဲမေမာဘူး။ ေနာက္ေန႕လဲ ကၽြန္မလမ္းေလွ်ာက္ျပန္မယ္။ အခုလုိပဲ လြမ္းျပီးေတာ့ေပါ့။
ဒီေန႕ေတာ့ရုံးဆင္းတဲ့ အခါကၽြန္မ အိမ္ထိလမ္းေလွ်ာက္ျပန္ဖို႕ဆုံးျဖတ္လုိက္တယ္။ တစ္ခါမွလမ္းေလွ်ာက္မျပန္ဖူး.တဲ့အျပင္ သြားရမယ့္ခရီးကလဲ သိပ္နီးနီးေလးမဟုတ္။ ဘက္စ္ကားမွတ္တိုင္း ၇ မွတ္တိုင္ ၈ မွတ္တိုင္စာေလာက္ေတာ့ ရွိမယ္။ ပိုရင္လဲပိုမယ္ထင္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္မလမ္းေလွ်ာက္ျပန္မယ္။ တစ္ခါမွ မေလွ်ာက္ဖူးလုိ႕ စမ္းလဲေလွ်ာက္ၾကည့္ခ်င္တယ္။ မေလွ်ာက္ႏိုင္ေတာ့တဲ့ အခါက်ေတာ့လည္း ေတြတဲ့ဘက္စ္ကား တက္စီးတာေပါ့။
ကၽြန္မရုံးဆင္းတဲ့အခါ မုိးေတြက တိတ္ခါစ.ဒါေပမယ့္ ဖြဲဖြဲေလး က်ေနတုန္း ။ ပုံမွန္အတုိင္းဆုိရင္ေတာ့ မိုးေတြအုံအုံမိႈင္းမိႈင္း ကိုျမင္တာနဲ႕ စိတ္ကပါ အုံမိႈင္းမိႈင္း ျဖစ္သြားမွာ...။ ဒါေပမယ့္ ဒီေန႕ေတာ့ လမ္းပဲေလွ်ာက္ခ်င္ေနမိတယ္။ မိုးေရေတြက လမ္းေပၚမွာ နဲနဲစီတင္က်န္ေနတယ္။ ေသာၾကာေနဆိုေတာ့Formal လဲ၀တ္စရာမလို .. ကၽြန္မရဲ႕ ပင္ကိုစတုိင္ တီရွပ္နဲ႕ ဂ်င္းနဲ႔ ေပါ့ေပါ့ပါးပါး.. ။ လက္ကိုင္အိတ္ကို တစ္ခါမွ ကၽြန္မပုခုံးမွာ မလြယ္တတ္..။ လက္ကေနပဲ ျဖစ္သလုိဆြဲရင္း ေလွ်ာက္ခဲ့တယ္။
ကၽြန္မေျခတစ္လွမ္းလွမ္းလိုက္တုိင္း ကၽြန္မေျခေထာက္ေအာက္က ေရေတြက တစ္ဖက္ဖက္ဆီကုိကြဲကြာလြင့္စင္သြားတယ္။ ကၽြန္မသေဘာက်လုိ႕ ဆတ္ဆတ္ကေလး ေလွ်ာက္တယ္။ ကၽြန္မလမ္းသြားတဲ့အခါ ဘာကိုမွ သတိမထားတတ္တာ ကၽြန္မအက်င့္။ ကိုယ္သြားမယ့္ေနရာတစ္ခုကလြဲျပီး က်န္တာေတြ ဘာမွမသိသလို လုိက္လဲမၾကည့္တတ္။ အခုလဲ ကၽြန္မလမ္းေလွ်ာက္ေနေပမယ့္ လမ္းေဘး၀ဲယာဘာတစ္ခုမွ မျမင္။ ကၽြန္မစိတ္နဲ႕ကၽြန္မကိုယ္ လြင့္ခ်င္တိုင္းလြင့္ေနတာ....။
အခုလဲ.. ကၽြန္မလမ္းေလွ်ာက္သြားေနရင္းလြမ္းေနျပန္ပါျပီ။ ကၽြန္မရဲ႕အိမ္ကိုလြမ္းတယ္။ ေမၾကီး ကိုလြမ္းတယ္။ လသာလမ္းကိုလြမ္းတယ္။ ေတာင္ၾကီးျမိဳ႕ ကိုလြမ္းတယ္။ အင္းထဲက လယ္ရွည္ရြာေလးကိုလြမ္းတယ္။ စတူဒီယိုထဲက ေန႕ေတြကိုလြမ္းတယ္။ အိုင္စီပြဲ ၾကည့္ခဲ့တာေတြကိုလြမ္းတယ္။ ေဘာလုံးပြဲၾကည့္ခဲ့တာေတြလြမ္းတယ္။ ေမာင္ေလးအငယ္ဆုံးေလးကိုလဲ လြမ္းတယ္။ ဟသၤာတျမိဳ႕ေလးကိုလဲ လြမ္းတယ္။ ကၽြန္မကိုခြဲခြာသြားတဲ့ ကၽြန္မ ရည္းစားကိုလဲလြမ္းတယ္။ ကၽြန္မစာသင္ေပးခဲ့တဲ့ ကေလးေတြကိုလဲ လြမ္းတယ္။ ေက်ာင္းတက္တုန္းက အေၾကာင္းေတြလြမ္းတယ္။ တုိ႕ဟူးေႏြးပူပူေလး ကိုလြမ္းတယ္။ ကၽြန္မကို အရမ္းနားလည္တဲ့ သူငယ္ခ်င္း ၁ ေယာက္ကိုလြမ္းတယ္။
လြမ္းတယ္..လြမ္းတယ္.. အလြမ္းေတြ အမ်ားၾကီးပဲ။
ေတြ႕လားကၽြန္မလမ္းေလွ်ာက္ရင္းနဲ႕လြမ္းေနတာ...။ နီးလာျပီ ကၽြန္မအခန္းကိုျပန္ေရာက္ဖုိ႕ ။ စုစုေပါင္း ကၽြန္မလမ္းေလွ်ာက္ခ်ိန္ ၁ နာရီ ၁၅ မိနစ္ တိတိ။ ေျခေထာက္လဲ မေညာင္းဘူး၊ ေမာလဲမေမာဘူး။ ေနာက္ေန႕လဲ ကၽြန္မလမ္းေလွ်ာက္ျပန္မယ္။ အခုလုိပဲ လြမ္းျပီးေတာ့ေပါ့။
37 comments:
ကေလာင္ သြား ထက္ထက္ နဲ႔ ေရးၿခစ္ ထားတဲ့ ပန္းခ်ီကားကုိ ၾကည့္ေနရသလုိပဲဗ်ာ
မ်က္လံုး ထဲမွာ ထပ္တူထပ္မွ် ခံစားမိတယ္ဗ်
" လြမ္းတတ္သူကို ႏွိပ္စက္ကလူျပဳလို႔
လမ္းေလွ်ာက္ရင္းလြမ္းတဲ႔ ပိုစ္႔
သူမို႔လို႔တင္ရက္တယ္..."
မေခါင္ေခါင္ေရ ငိုခ်င္ရက္ကို လက္တုိ႔သလိုျဖစ္သြားျပီ။
ကြ်န္ေတာ္လည္း ဒီပိုစ္႔ကိုဖတ္ေနရင္းနဲ႔
လြမ္းသြားတယ္။
စိတ္၏ေစရာနာခံေလေသာ
မိုးျမင္႔တိမ္
လုပ္ျပီ..ေခါင္ေခါင္ကေတာ့..လမ္းေလွ်ာက္ရင္းေတာင္ လြမ္းသတဲ့..
အစ္ကိုဆို တခါတေလ..အိမ္သာဝင္ရင္းေတာင္ တစ္ေယာက္တည္းလြမ္းရင္ လြမ္းေနတတ္တာ...
ေအာ္..ကိုလြမ္းပိုတို႕ ..မလြမ္းပိုတို႕ေပါ့...:P
အခုလိုလြမ္းစရာေလးေတြစဥ္းစားၿပီးလမ္းေလွ်ာက္ေတာ့
အခ်ိန္ကုန္မွန္းမသိဘဲကိုယ္လိုတဲ့ခရီးကိုေရာက္သြားတာေပါ့ညီမရယ္...
မ်ားမ်ားလွမ္းႏူိင္သလိုမ်ားမ်ားလြမ္းႏူိင္ပါေစလို႔ေတာင္ဆု
ေတာင္းေပးရမလိုၿဖစ္ေနၿပီ..
ညီမဘေလာ့ကိုအကို႔ဘေလာ့မွာလင့္ခ္လုပ္ထားပါတယ္
စီေဘာက္စ္မရွိလို႔ဒီမွာဘဲခြင့္ၿပဳခ်က္ေတာင္းထားခဲ့တယ္
ခင္မင္လ်က္...
nice essay! :)
ငါကိုယ္တိုင္ နင့္အနားက လိုက္ေလွ်ာက္ေနရသလိုပါပဲဟာ..
ဖတ္ရတာ ေျမာသြားတယ္..
ၿပီးေတာ့ ငါလည္း လြမ္းသြားတယ္..
ေလးျဖဴရဲ႕ ခဏေလးမ်ားကိုပါ သတိတရျဖစ္သြားေစတယ္..
ဒီအခ်ိန္ ဒီပို႔စ္ေလး ဖတ္လိုက္ရတာကို အရမ္းေက်းဇူးတင္တယ္ ..ေခါင္
ကုိယ့္ဟာကုိယ္ လမ္းသလားခ်င္တာမ်ား စာတေစာင္ေပတေစာင္ ေရးႏုိင္တာေတာ့ ခ်ီးက်ဳးတယ္ဗ်ာ
ၿပီးေတာ့ ကေလးမဟုတ္သူငယ္မဟုတ္ ေရမစင္ စင္ေအာင္ေဆာ့ေသးတယ္။
ဒါနဲ႔အိမ့္ကုိ ဘာလုိ႔လြမ္းတာလဲဟင္။
ေအာ္...... အခုေခတ္မိန္းကေလးေတြမ်ား အတင့္ရဲပါဘိ ကုိယ့္ဟာကုိယ္ေန ေနတဲ့အိမ္ကုိေတာင္လြမ္းတယ္ဆုိပဲ။
ဒီမွာရင္ေတာင္ခုန္လာၿပီ ဟိဟိဟိ
လမ္းေလးထဲကုိ တိတ္တိတ္ေလး အလည္လာ
သြားတယ္ ညီမေလးေရ။
လမ္းမ်ားမ်ားေလွ်ာက္ေတာ့ လည္း က်န္းမာေရးေကာင္းတာေပါ့ ..
တစ္ေန႕ကို ၁ နာရီ ၁၅ မိနစ္ ဆိုေတာ့ လံုေလာက္ပါတယ္ .. ဟတ္ဟတ္ .. စတာေနာ္ .. အေ၇းအသားကေတာ့ အရမ္းေကာင္းတယ္ ညီမေရ
လြတ္လြတ္လပ္လပ္လြမ္းေစဗ်ား။ ကားလမ္းျဖတ္ကူးေနရင္းေတာ႔ အရမ္းမလြမ္းမိေစနဲ႔။
ဟဲ့.. စီပံုးဘယ္ေပ်ာက္သြားတာလဲ..
နာေတာ့မယ္.. ဒီကေလးမ...
အားေနလို႔ လမ္းသလားေနတာလား..
ဟိဟိ..
လသာလမ္းကို လြမ္းတယ္ဆိုတာ.. အေနာ့္ကိုေျပာတာလား...
ခိခိ
အိမ္ျပန္ေရာက္ခဲ့လို႔ေတာ္ေသး..
ေခၚစရာနာမည္ေတြ ရဘီ..
အိုင္စီမ၊ တုိ႕ဟူးေႏြးမ.. :P ၿဗဲ.... ငေပါ..ေခါင္ေခါင္
မဂၤလာပါ ေခါင္ေခါင္
လမ္းေလွ်ာက္အလြမ္းကို ဖတ္သြား၏။
အျမဲေရာက္ျဖစ္ပါတယ္။
ရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ့ပါေစ...
ဟြန္းးး ဆီေဘာက္လည္းေတြ႕ဘူးကြာ
လမ္းေပၚကို တက္ေလွ်ာက္ၾကည့္ေတာ့ ေကာင္မေလးတေယာက္ကိုေတြ႔ပါတယ္
စိတ္နဲ႕ကိုယ္မကပ္ပဲေလွ်ာက္ေနတယ္
ေဘးနားကျဖတ္ေလွ်ာက္သြားျပီး ဟြန္းအက်ယ္ၾကီးတီး
လိုက္တယ္..
မေရာက္တာၾကာေတာ့ အလည္လာရင္း လက္ေလးေတြ
ေဆာ့သြားပါတယ္ ညေလးေရ........
သူကလေရာင္ၾကည့္ၿပီး လြမ္းတယ္
ကုိယ္ကပင္လယ္ျပင္ကုိၾကည့္ၿပီး လြမ္းတယ္
သူမက လမ္းေလွ်ာက္ၿပီ လြမ္းတယ္
အလြမ္းဓာတ္ခံရွိသူမ်ားအဖို႔
အိပ္ေပ်ာ္ေနရင္းလည္း လြမ္းတယ္။
http://winzaw-mdy.blogspot.com
အင္း ... ပတ္၀န္းက်င္ ထိန္းသိမ္းေရးလည္း လုပ္ပီးသား .. က်မ္းမာေရးလညး္ ညီညြတ္တယ္ .. လြမ္းလို႔လညး္ ရတယ္.. ဒါမယ့္ ခလုပ္တိုက္မယ္္ေနာ္ သတိထား ...
ေမာင္ရွင္းသန္႕-----------ေက်းဇူးပါပဲ ေမာင္ေလးရယ္
မုိးျမင့္တိမ္---------------ငိုခ်င္ရက္လက္တုိ႕ ျဖစ္သြားျပီလား.. လြမ္းသာ လြမ္းပါ။
လင္းဒီပ-----------------ဟုတ္ပါ့ေနာ္ ကိုဒီပ ကိုလြမ္းပိုတို႕ မလြမး္ပိုတို႕ ျဖစ္ေနျပီ။
ေမာင္ငယ္--------------ေက်းဇူးပဲ အစ္ကို ေမာင္ငယ္။
ကိုမိုးသား---------------အင္း ေခါင္လဲ ခဏေလးမ်ား သီခ်င္းကုိ သတိရတယ္။ ေခါင္လဲေက်းဇူးတင္ပါတယ္။
အိမ္-------------------သေဘၤာသီးရယ္.. ေျပာမယ္ဆိုတာၾကီးပဲ.. ကိုယ့္ဘာသာေပ်ာ္လုိ႕ ေဆာ့တာပဲဟာကို။ ကုိယ့္အိမ္ ကိုလြမ္းတာေတာင္ သူ႕ကိုလြမ္းတယ္တဲ့ ... ဟီး ။
ကိုေအာင္----------------- လမ္းေလးထဲကို အျမဲလာပါ ကိုေအာင္။ တိတ္တိတ္ေလး လာစရာ မလုိပါဘူး။
ေဆာင္းယြန္းလ---------------ေက်းဇူးအမ်ားၾကီးတင္ပါတယ္ ကိုေဆာင္း။ ေခါင့္ ဘေလာ့ကို လင့္ထားခ်င္ရင္ ခြင့္ေတာင္းဖုိ႕ေတာင္ မလုိပါဘူး။
ျဖိဳးငယ္---------------အင္းေပါ့ က်န္းမာေရးလဲေကာင္းတာေပါ့။ ဟိ.. ေက်းဇူးပါပဲကိုျဖိဳးငယ္ေရ။
ကလူသစ္---------------------ဟုတ္ကဲ့ ကလူသစ္. ကားလမ္း ျဖတ္ကူးေနတုန္းေတာင္ လြမ္းခ်င္ေနေသးလုိ႕ မနဲဆြဲထားရတယ္ ကုိယ့္စိတ္ကို ကုိယ္.. ဟီး။
ပိစိ--------------------စီဗုံး ခဏျဖဳတ္ထားတာ.. ျပီးရင္ျပန္တပ္မယ္။ နင့္အဘ နင့္ကိုလြမ္းရမွာလား။ ငါ့ကို နာမည္ဖ်က္ေပါငး္ မ်ားျပီေနာ္..ဂ်ပိန္ . ငပိမ..ေသမယ္။
လူလ----------------မဂၤလာပါ. ခရီးသည္ၾကီး.. ေခါင္လဲ အျမဲ ေရာက္ပါတယ္.. ရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ့ပါေစ။
သားထူး-----------------အဘ ဟြန္းအက်ယ္ၾကီး တီးလုိ႕ဒီမွာ လန္႕ျဖန္႕သြားတာေလ..။ ရက္စက္ပါ့ အဘရယ္။ သူ႕ဆီမွာ အခါ ၁၀၀ ေလာက္လာေအာ္ မွ တစ္ခါ ေလာက္ ေရာက္လာတယ္။
ကို၀င္းေဇာ္--------------------အိပ္ေပ်ာ္ေနတုနး္မွာပါလြမ္းတာလား..။ ေခါင့္ ထက္သာသြားျပီ။
ေကလာၾကီး--------------------------ေအး ခလုတ္တုိက္တာလဲ ခဏခဏ ပဲ..။ အမွတ္လဲ မရွိဘူးေလ။ လမ္းေလွ်ာက္ရင္ ေကာင္းေကာင္းသြားတာမဟုတ္ဘူး ဟုိကန္ဒီကန္ သြားတာဆိုေတာ့.. ဟီး။
ခေလးမ ေလး အရမ္းေကင္း တယ္ ဟေရးထးတာ ကို ဒီလို လမ္းမ်ဳးိးနဲ႕
ဒီလိုအလြမ္းမ်ဳိး ကိယ ငါ ေလပီျပင္ ေအာင္ခံစားဖူးေတာ့ ဒီစာက ငါ့ရင္ ဖတ္ကို လာထိတယ္ ဟ။
သူငယ္ခ်င္းေရ...
ငါလည္းလြမ္းတယ္........
လြမ္းတယ္..လြမ္းတယ္...။
လြမ္းတာျခင္းလာတူေနတယ္
တူညားကလြမ္းလြန္းလို႕
ငုတ္တုတ္ေလး ၿငိမ္ၿငိမ္ထိုင္ေနတာ
တူက လမ္းေလွ်ာက္ရင္းလြမ္းတယ္ဆိုပဲ
တတိထား တားတားလြမ္းဖို႕လဲခ်န္ထားက်ပါဦး
ေဒၚေခါင္ေခၚင္ရယ္
လြမ္းတဲ့ သူ တေယာက္တိုးလာပီေနာ္
က်ေတာ္လဲ အရမ္းလြမ္းတတ္တယ္ဗ်
ေျပာရင္းနဲ႔လြမ္းလာပီ
လမ္း .ကုိဖတ္သြားတယ္ မေခါင္ေရ
စမ္းတ၀ါး၀ါးပါဗ်ာက်ေနာ္ ေလွ်ာက္ေနတဲ့လမ္းကေတာ့
ပန္းတုိင္ကေတာ့နီးတယ္ထင္ရေပမယ္ ့
ေ၀းေ၀းသြားတယ္
လမ္းမွာ အနဂတ္အတြက္ ေကာင္းေသာလမ္းမ်ား
ေတြ ့မွလား..ေလွ်ာက္ေနဆဲဗ်ာ
အားေပးေနပါတယ္
ေခါင္ေခါင္....
လြမ္းရင္း လမ္းေလွ်ာက္နည္းက တယ္ဟုတ္ပါလား....
ကိုယ္က အလုပ္ကို ဆိုင္ကယ္နဲ ့လစ္တာဆိုေတာ့ မလြမ္းရဲဘူးေဟ့....
ေတာ္ၾကာ မဒမ္ဆူး...လြမ္းမေျပျဖစ္သြားမယ္။
စီေဘာက္မရွိလုိ႔ ဒီမွာလာေအာ္တယ္ဗ်ဳိ႕
ေမးထားတဲ့ေမးခြန္းကုိေၿဖဆုိႏုိင္ရင္ အေမရိကန္ေဒၚလာ၅၀၀တိတိကုိ ဆုအေနနဲ႔ ခ်ီးၿမုင့္ေနပါတယ္ မွားရင္ေတာ့ ၂၀၀ပါ
ကဲ ၿမန္ၿမန္လာေၿဖေနာ္ လူမမ်ားခင္
အို.. ၁ နာရီနဲ႔ ၁၅ မိနစ္ တိတိ.. သိပ္မႀကာ လွတဲ့ အခ်ိန္ေလး.. ဒီအခ်ိန္ေလး အတြင္းမွာ ဘဝ တစ္ခုစာက အမွတ္ရ လြမ္းဆြတ္ စရာေတြကို ျဖတ္သန္း စီးဆင္းသြားတယ္.. အံ့ႀသဖို႔ သိပ္ေကာင္းတဲ့ စိတ္၏ ခံစားခ်က္မ်ား.. ဘာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ က်ေနာ္ေတာင္ အဲလို လြတ္လပ္စြာ ေလွ်ာက္လွမ္းခ်င္ ေသးေတာ့..။
အေနာ္လည္း ဘြမ္းတယ္ အဲ... လြမ္းတယ္ဗ်ာ
မမလည္း လြမ္းသြားတယ္ ညီမေလးေခါင္ေခါင္ ေရ.
သူမ်ားလြမ္းရင္ မမလည္းလြမ္းမိသြားတာပဲေလ. အေဟး
ခ်စ္တဲ႔
မမ၀ါ
ညီမေလးေရ..
ဇိမ္ခံကားေတြ အေၾကာင္းေလးပဲေရးလိုက္ပါ ညီမေလး
ေရ... ဟဟ
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ရတယ္ေနာ္.. ညီမေလး ဘာၾကိဳက္တတ္သလဲဆိုတာေလးပဲသိခ်င္တာပါ...
မမ၀ါ က လက္ေဆာင္ေပးမလို႔ ေနာ္..ဟဟား
အဲလိုထင္နဲ႔.. မွားသြားမယ္လို႔.. အဟီးး
ေခါင္ေခါင္-
စာဖတ္သူကုိ စလယ္ဆံုး ဆြဲေဆာင္ေခၚသြားႏုိင္တယ္-
ဒီလုိေျပာလုိ႔လည္း ျငင္းႏုိင္မဲ့သူရွိမယ္မထင္ပါဘူး-
ရင့္က်က္သူတစ္ေယာက္ရဲ႕ အေတြးစေတြလုိမ်ိဳး တင္ျပႏုိင္မႈအေရးအသား အားလံုးဖမ္းစားႏုိင္ပါတယ္။
ေလးစားစြာျဖင့္----
အလြမ္းေတြနဲ႔ ေလွ်ာက္တဲ႔လမ္း…မပင္ပန္းဘူးဆုိေပမယ္႔ ခံစားရတာေတာ႔ အမွန္ပဲ မဟုတ္လား ေခါင္ေခါင္ေရ…
တခ်ိဳ႕အလြမ္းေတြက ခ်ိဳၿမိန္တယ္…တခ်ိဳ႕အလြမ္းေတြက ခါးသီးတယ္…တခ်ိဳ႕အလြမ္းေတြက ကုိယ္တို္င္က မက္မက္ေမာေမာ ဖက္တြယ္ထားတာ…တခ်ိဳ႕က်ေတာ႔ မလြမ္းခ်င္ေပမယ္႔ လြမ္းမိေနတာ…
စာဖတ္ၿပီး ေတြးမိတာေလးေတြပါ… ေခါင္ေခါင္႔ရဲ႕ အေရးအသားေတြကို အရမ္းသေဘာက်မိတယ္။
အၿမဲအားေပးေနတဲ႔
မဆုေ၀
တစ္ကူးတစ္က မွတ္ခ်က္ေလးမ်ား လာေပးၾကတဲ့ အစ္ကုိအစ္မ သူငယ္ခ်င္းမ်ား အားလုံးကို ေက်းဇူးအထူး တင္ပါတယ္ ရွင့္.။
ေခါင္ေခါင္ေရ လမ္းေလွ်ာက္ရင္းလြမ္းသြားတယ္..
စာအေရးအသားေကာင္းတယ္.. ဆက္လက္ေရးသားႏိုုင္ပါေစဗ်ာ..
မိုုးၾကယ္
လမ္းေတြကလြမ္းေအာင္လုပ္တယ္ :P
အလြမ္းေတြနဲ႔ေဝတဲ႔ ေခါင္ေခါင္ေပါ႔ေနာ္--
ေခါင္ေခါင္ေရ တစ္ကယ့္ ၀ါရင့္ ဆရာမၾကီး တစ္ေယာက္ အတုိင္းပဲ ေရးထားတာက တစ္ကယ္ေကာင္းတယ္ ..
ပိုျပီး ေကာင္းေကာင္းလာတယ္ ..
ေနာက္ထပ္လည္း ဒါမ်ိဳးေလးေတြ ဆက္လက္ေရးသားဖို႕ အားေပးပါတယ္
အမေရ ထပ္တူ လြမ္းရပါတယ္ဗ်ာ
လြမ္းလာဘီ... ကၽြန္ေတာ္လဲ လမ္းဆိုျပီး ေရွာက္ဖူတယ္ (ဂေလာက္ေတာ့ မလြမ္းရဘူးဗ်ာ)
ေလွ်ာက္ရင္းနဲ႕လြမ္း
လြမ္းရင္းနဲ႕ေလွ်ာက္
လမ္းေတာ့မေပ်ာက္ေစနဲ႕ အစ္မ
ဆက္ေလွ်ာက္....ဆက္လြမ္း
ေတြးရင္း ေငးရင္ လမ္ေလွ်ာက္ရင္း ေလွ်ာက္ရင္း
ခဏေလး
ခဏေလးေတြးရင္း ခဏေလးေငးရင္ ခဏေလးပဲ...
ေရးထားတာကိုဖတ္ရေတာ႔ သီခ်င္းေလး ကိုျပန္သတိရမိတယ္။ အရမ္းေကာင္းတဲ႔ အက္ေဆးေလးပါ။
Post a Comment