ေခါင္ေခါင္

ပင္လယ္အညိႈ႕ခံ ရတဲ့ညေန...

Published by ေခါင္ေခါင္ under on Saturday, November 01, 2008
နာရီေပါင္းဘယ္ေလာက္ၾကာမွန္း မသိေအာင္ ကၽြန္မ ဒီေနရာမွာ မတ္တပ္ရပ္ေနခဲ့တယ္။ ေလေတြက အရပ္ရွစ္မ်က္ႏွာကေန တစ္ရပ္စပ္ တိုက္ေနခဲ့လုိ႕ ကၽြန္မဆံပင္ေတြ ကပုံပ်က္ပန္းပ်က္ ဖြာလန္က်ဲေနျပီ။ ဒီေနရာမွာ မိန္းမတစ္ေယာက္ ၾကာျမင့္စြာ ျငိမ္သက္တိတ္ဆိတ္ေငးေမာ ေနျခင္းက ဘယ္သူ႕အတြက္မွ အံၾသစရာ ေတာ့မေကာင္းပါ။ ကၽြန္မေရွ႕က ပင္လယ္ရဲ႕ အနားသတ္ေလး မွာ ၀င္လုဆဲဆဲေနေရာင္ရဲ႕ အ၀ါေရာင္ ေတြျဖာထြက္ေနတယ္။ အ၀ါေရာင္ေတြရဲ႕ ညိႈ႕တတ္တဲ့ အလင္းေတြနဲ႕ ေနာက္ခံ ေကာင္းကင္ ရဲ႕ နက္ရိႈင္းေသာ အျပာေရာင္တို႕ တစ္ခုႏွင့္တစ္ခု ျပင္းအားခ်င္း ဆန္႕က်င္ေနၾကတယ္။

ဒီေနရာမွာ မ်က္စိတစ္ဆုံး နက္ရိႈင္းက်ယ္ျပန္႕ၾကီးမားတဲ့ ေၾကာက္စရာ ပင္လယ္ျပင္ၾကီးကို မ်က္ေတာင္္မခတ္ေငးေမာေနႏိုင္တယ္။ အဲဒီမ်က္လုံးေတြမွာ မ်က္ရည္ေတြ အိုင္ထြန္းလိမ့္ဆင္း က်ေနရင္ေတာင္ ဘယ္သူမွ ဂရုမစိုက္မိႏိုင္ဘူး။ ဒီေနရာက ရွိရွိသမွ် သူေတြအားလုံး ကိုယ့္သီးသန္႕ကမၻာထဲမွာ ကိုယ့္စိတ္ၾကိဳက္ ေနထိုင္ႏိုင္ၾကတယ္။ ကၽြန္မကိုယ္တိုင္လဲ လြမ္းဆြတ္အားငယ္ျခင္း ဆိုတဲ့ သီးသန္႕ကမၻာထဲမွာ ျဖတ္ေတာက္ေႏွာက္ယွက္မယ့္သူမရွိ အၾကာၾကီး လြတ္လပ္စြာ လြင့္ေမ်ာေနခဲ့ျပီးျပီ။

ကၽြန္မရဲ႕ေရွ့တည့္တည့္ ပင္လယ္ျပင္ၾကီးရဲ႕ ဟုိးအေ၀းမိုင္ေပါင္ေထာင္ခ်ီတဲ့ ေနရာေလး တစ္ခုမွာကၽြန္မရဲ႕အိမ္က်န္ခဲ့တယ္။ ကၽြန္မကိုေႏြးေထြးစြာ ခ်စ္ခင္ၾကင္နာယုယ တတ္တဲ့ ေမာင္ႏွမေတြက်န္ခဲ့တယ္။ ကၽြန္မမ်က္ႏွာကို အရိပ္တစ္ၾကည့္ၾကည့္ အကဲခတ္ျပီး လုိအပ္သမွ် စိတ္ဓါတ္ခြန္အားေတြ ေပးတတ္တဲ့ ကၽြန္မရဲ႕ အေမက်န္ခဲ့တယ္။ ကၽြန္မကို ကူညီစာနာ နားလည္ေပးျပီး ကၽြန္မဘက္က ရပ္တည္ေပးတတ္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြ က်န္ခဲ့တယ္။ အခု ကၽြန္္မအနားမွာေတာ့ ေၾကာက္စရာ ေကာင္းတဲ့ပင္လယ္ျပင္ၾကီးနဲ႕ သူစိမ္းဆန္တဲ့လူေတြ..... ။

ကၽြန္မအိမ္ျပန္္ခ်င္ျပီ။ ကၽြန္မလာခဲ့တဲ့ ေနရာတစ္ခုကိုအျပီးျပန္သြားခ်င္ျပီ။ ဒီပင္လယ္ဆီကိုေရာက္တိုင္း ကၽြန္မအိမ္ျပန္ခ်င္တယ္။

ပင္လယ္ဟာ အိမ္ျပန္ခ်င္တဲ့ ကၽြန္မကို အစြမ္းကုန္ ညိႈ႕ယူေနတယ္။



17 comments:

လင္းဒီပ said... @ November 1, 2008 at 3:19 AM

ဒီလိုပါပဲ ညီမေရ..အခု အခ်ိန္မွာေတာ့ အိမ္(Home)ရွိတယ္ဆိုတဲ့ အားနဲ႕ပဲ
ကိုယ့္ကိုယ္ကို ခုတ္ေမာင္းေနၾကရတာ...
အိမ္နဲ႕ေဝးေလ..အိမ္ရဲ႕ေႏြးေထြးမႈကို ပိုသိေလပဲ..

pethein said... @ November 1, 2008 at 4:43 AM

ေခါင္ေခါင္ေရ-
စိတ္ကူးအေတြးပဲျဖစ္ျဖစ္၊ တကယ့္ခံစားခ်က္ရင္းတြင္းျဖစ္ပဲျဖစ္ျဖစ္- နင့္နင့္နဲနဲခံစားမိပါတယ္-
က်ေနာ္တုိ႔ျမန္မာမေလးေတြအတြက္ ယဥ္ေက်းသိမ္ေမြ႕တဲ႔ဓေလ့ထံုစံေအာက္က အမိ၊ အဖ မိသားစုဆုိတဲ့အိမ္ဟာ အလံုၿခံဳဆံုပါ။
ေႏြးေထြးမႈေတြအျမန္ဆံုးရပါေစ။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္အားတင္းထားပါညီမေလးေရ။
(ေဖသိန္း)

puluque said... @ November 1, 2008 at 5:34 AM

ပင္လယ္ကို ျမင္ေတာ့ အိမ္ကို လြမ္းတယ္ေပါ့
က်ေတာ္ကေတာ့ အိမ္ကို ေန႔တိုင္းလြမ္းတယ္ဗ်ာ....

ATN said... @ November 1, 2008 at 6:03 AM

တေန႕ေန႕ေပါ့ ညီမေရ.

ေလာေလာဆယ္ အိမ္မျပန္ႏိုင္ေသးခင္မွာ ပင္လယ္အနား ခဏခဏ မသြားနဲ႕ေပါ့ ဟုတ္ျပီလား...

Anonymous said... @ November 1, 2008 at 6:47 AM

သူငယ္ခ်င္းေရ.....
ႀကိဳးစားထား ေနာ္..........
တို႕ေတြ တစ္ေန႕ေန႕ အိမ္ျပန္ၾကမွာေပါ့...........။

mgngal said... @ November 1, 2008 at 10:11 AM

ဟား အေရးအသားေရာ အၾကာင္းအရာေရာ ေကာင္းတယ္ဗ် ။ ဆႏၵေတြ ျပည့္
၀ပါေစဗ်ာ။ အစဥ္ အားေပးလ်က္ ။ :)

Anonymous said... @ November 1, 2008 at 3:23 PM

အစ္ကိုတို႕လည္း အတူတူပါပဲ ေခါင္ေခါင္ေရ ...
အားတင္းထားေပါ့ ..
တစ္ေန႕ေန႕က်ရင္ အဲ့ဒီအိမ္ေလးကို ျပန္ရမွာပါ ..
စိတ္ကူးေတြ အျမန္ဆံုးျပည့္၀ပါေစလို႕ ဆုေတာင္းေပးပါတယ္

Unknown said... @ November 1, 2008 at 7:15 PM

အိမ္ကိုလြမ္းစိတ္နဲ႔
ပင္လယ္ထဲေတာ့ ဆင္းမသြားပါနဲ႔
မင္းသမီးရယ္.......
ေၿပာသာေၿပာရတယ္
အိမ္လြမ္းစိတ္က အေတာ္ခံရခက္တယ္ဗ်။

Anonymous said... @ November 1, 2008 at 8:12 PM

ဒီပင္လယ္ၾကီးရဲ႕ ဟိုးတစ္ဖက္ကမ္း...
ငါလွမ္းရင္းမွန္းေမွ်ာ္ဆဲ...
ဒီရင္ကိုခ်ည္ေသာ ၾကိဳးတင္းခဲ႔ ငါအိပ္ျပန္ရန္မျဖစ္နိုင္သူ

Chaos said... @ November 1, 2008 at 8:39 PM

ေခါင္ေခါင္ေရ
ညီမေလး ျပန္ခ်င္တဲ႔ ပင္လယ္ တစ္ဘက္ကမ္းဆီက အိမ္ေလးကို အျမန္ဆံုး ေရာက္ေအာင္ သြားႏိုင္ပါေစ။

ႏွင္းပြင့္ျဖဴ said... @ November 1, 2008 at 9:33 PM

အိမ္ျပန္ခ်င္စိတ္ေတြ တားမရတဲ့အခ်ိန္ေတြမွာ
ေတာ္ေတာ္ခံစားရခက္တယ္ေနာ္။

ေဝေလး said... @ November 2, 2008 at 6:45 PM

မမေရ
အားတင္းထားပါ.....
တေန႕ေတာ့....

ေတာင္ေပၚသား said... @ November 3, 2008 at 11:10 PM

ေခါင္ေရ စိတ္ဒဏ္ မက်ပါနဲ႕ဗ် တေန႕ေန႕ေပါ့ က်ေနာ္တုိ႕ အားလုံး ျပန္ၾကရမွာပါ

ဇင္ေယာ္ said... @ November 4, 2008 at 8:50 AM

ပင္လယ္ဆိုတာ ညိႈ.ယူဖမ္းစားနီုင္တဲ့ သတၱိရွိတယ္တဲ့။ အိမ္အလြမ္းကို ပင္လယ္နမ္းေတာ့ အင္း အဲဒါမွ ဒုကၡပဲ။ ေလာေလာဆယ္ေတာ့ ပင္လယ္နား ခဏခဏ မသြားနဲ ့ေပါ့ဗ်ာ။ အခ်ိန္တန္ရင္ အိမ္ၿပန္ရတာပ။ ေၿပာမယ့္သာေၿပာတာ အဲဒီပင္လယ္ကို ခဏေလာက္ၿဖစ္ၿဖစ္ေတာ့ တေငးတေမာ သြားေၿမာေနခ်င္ေသးတယ္။ ( မွတ္ခ်က္ မၿမင္မစမ္းၿဖင့္ ၿပဴးၿပဲဖတ္ကာ မန္ ့သြားပါ၏ )

Unknown said... @ November 5, 2008 at 9:16 AM

ညီမေလးေရ.........
ေရာ့္စတီး၀တ္ဆိုျပီး ေဇာ္၀င္းထြဋ္ျပန္ဆိုထားတဲ့ သီခ်င္းလိုပဲဟာ..
I am sailing လား ဘာလားေတာ့မသိေတာ့ဘူး ဗမာလိုေတာ့
ရႊက္လႊင့္ျခင္းတဲ့ အဲလိုမ်ိဳး ျပန္လာခဲ့ေပါ့ဟာ
ညေလးကိုေစာင့္ေနတဲ့ သူေတြရွိေနမွာပါ..

Anonymous said... @ November 10, 2008 at 1:35 PM

ေကာင္းလုိက္တဲ့ အေရးအသားေလးေတြဗ်ာ။ဖတ္ရတာ အရမ္းမုိက္တယ္

ေမမိုးမခ said... @ November 13, 2008 at 4:35 PM

အိ္မ္ကိုေတာ့ လူတုိင္းျပန္ခ်င္ၾကတာပဲ တုိ႕လိုလူေတြလဲအမ်ားၾကီးပါဘဲလား စိတ္ဓါတ္ကို အားတင္းထားေခါင္ေရ တစ္ေန႕ေန႕ေတာ့ တို႕အိမ္ကို ျပန္ရမွာေပါ့
ေမမိုးမခ

Post a Comment

 

Lipsum

Followers